Een aantal jaren geleden was ik helemaal op! En toch bleef er maar een stemmetje tegen mij zeggen; hé jij daar, stel je niet zo aan, niet zeuren en jammeren maar gewoon doorgaan. Ik was al jaren over mijn grenzen aan het gaan en ik was er echt van overtuigd, dat ik niet mocht toegeven aan mijn pijn en moe zijn. Opgeven is voor losers.
Ik dacht dat ik geen andere keuze had, dan alleen maar doorgaan. Ik kon toch niet stoppen met mijn zaak. Huilen en gewoon weer doorgaan, want als ik de handdoek gooi dan valt het hele kaartenhuis in elkaar, is iedereen in mij teleurgesteld, heb ik gefaald en ben ik de grootste loser ever!! Maar uiteindelijk ging toch het licht uit, mijn lichaam ging op slot.

Stap voor stap liet ik mijn activiteiten één voor één los en het gekke was, dat het kaartenhuis helemaal niet uit elkaar viel, in tegendeel zelfs, het bood mij nieuwe inzichten. Al mijn overtuigingen bleken géén waarheid te zijn en waren alleen gebaseerd op mijn angsten. Het roer ging om…

Ik wist inmiddels wat ik niet méér kon en nam mijn tijd om er achter te komen wat ik nog wel kon.

De reis van mijn persoonlijke groei, was voor mij een magische reis. Het was zo gaaf om mezelf open te stellen voor nieuwe dingen. Opnieuw nieuwsgierig te zijn naar het leven.

Ik heb enkele opleidingen gevolgd en mag nu vrouwen begeleiden om in hun kracht te komen.

Door mijn schaduwkanten aan te kijken, deze te accepteren en liefdevol te omarmen, ben ik er sterker uitgekomen.